Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

voluminum C

  • 1 Bändezahl

    Bändezahl, voluminum numerus. – etwas in einer mäßigen B. zusammenfassen, alqd modico voluminum numero comprehendere.

    deutsch-lateinisches > Bändezahl

  • 2 turba

    turba, ae, f.    - [gr]gr. τύρϐη. [st1]1 [-] trouble (causé par un grand nombre de personnes), tumulte, désordre, confusion et bousculade (d'une foule); agitation (populaire ou révolutionnaire), émeute, sédition, perturbation.    - ecce autem nova turba atque rixa, Cic. Verr. 4, 448: mais voici un nouvel incident, une nouvelle querelle.    - quanta in turba viveremus, Cic.: dans quel désordre nous vivions.    - turbas efficere, Cic.: faire éclater des désordres. [st1]2 [-] bruit, tapage, vacarme, dispute, querelle; trouble, embarras, désagrément.    - uxori turbas conciet, Plaut.: il fera une scène à sa femme.    - tum illae turbae fient, Ter.: alors ce seront de belles scènes.    - inceperat turba inter eos, Ter. Eun.: le tapage avait commencé entre eux.    - turbas dare, Plaut. Bacc. 355: causer du trouble. [st1]3 [-] foule en désordre, cohue, troupe, bande, meute.    - turba ruunt in me luxuriosa proci, Ov.: les prétendants, troupe impudente, m'assaillent.    - c. vulgus turba patronorum, Cic. Brut. 97, 332: foule obscure d'avocats.    - haec turba, Cic. Brut. 251: cette foule obscure.    - magnam turbam congregat ignotorum deorum, Cic. Nat. 1: il assemble une grande troupe de dieux inconnus. [st1]4 [-] foule, grande quantité.    - turba jaculorum, Ov.: grêle de traits.    - turba inanium verborum, Quint.: flux d'inutiles paroles.    - turbā valent, Quint.: (certains arguments) valent par la masse.    - turba novorum voluminum, Cic. Brut. 122: une foule d'ouvrages nouveaux.    - mediocria in mediam turbam atque in gregem coiciantur, Cic. de Or. 2, 77, 314: que les idées de valeur moyenne soient rejetées au milieu de la masse et dans la foule.
    * * *
    turba, ae, f.    - [gr]gr. τύρϐη. [st1]1 [-] trouble (causé par un grand nombre de personnes), tumulte, désordre, confusion et bousculade (d'une foule); agitation (populaire ou révolutionnaire), émeute, sédition, perturbation.    - ecce autem nova turba atque rixa, Cic. Verr. 4, 448: mais voici un nouvel incident, une nouvelle querelle.    - quanta in turba viveremus, Cic.: dans quel désordre nous vivions.    - turbas efficere, Cic.: faire éclater des désordres. [st1]2 [-] bruit, tapage, vacarme, dispute, querelle; trouble, embarras, désagrément.    - uxori turbas conciet, Plaut.: il fera une scène à sa femme.    - tum illae turbae fient, Ter.: alors ce seront de belles scènes.    - inceperat turba inter eos, Ter. Eun.: le tapage avait commencé entre eux.    - turbas dare, Plaut. Bacc. 355: causer du trouble. [st1]3 [-] foule en désordre, cohue, troupe, bande, meute.    - turba ruunt in me luxuriosa proci, Ov.: les prétendants, troupe impudente, m'assaillent.    - c. vulgus turba patronorum, Cic. Brut. 97, 332: foule obscure d'avocats.    - haec turba, Cic. Brut. 251: cette foule obscure.    - magnam turbam congregat ignotorum deorum, Cic. Nat. 1: il assemble une grande troupe de dieux inconnus. [st1]4 [-] foule, grande quantité.    - turba jaculorum, Ov.: grêle de traits.    - turba inanium verborum, Quint.: flux d'inutiles paroles.    - turbā valent, Quint.: (certains arguments) valent par la masse.    - turba novorum voluminum, Cic. Brut. 122: une foule d'ouvrages nouveaux.    - mediocria in mediam turbam atque in gregem coiciantur, Cic. de Or. 2, 77, 314: que les idées de valeur moyenne soient rejetées au milieu de la masse et dans la foule.
    * * *
        Turba, turbae. Vlpian. Un trouble et debat, Noise qui se fait entre plusieurs personnes.
    \
        Tum illae turbae fient. Terent. Le diable y sera. Bud.
    \
        Turba. Liu. Multitude de gens, Une troupe, Une tourbe, Une assemblee.
    \
        Turba et Primi, contraria. Stat. Le menu peuple.
    \
        Turba et colluuies. Cic. Amas de gents meschants, Racaille, Canaille.
    \
        Pullata. Quintil. Le menu peuple, ou commun populaire.
    \
        Rarescit turba. Stat. S'esclarcit et se diminue.
    \
        Turba prunorum. Plin. Diverses sortes de prunes.

    Dictionarium latinogallicum > turba

  • 3 turba

    ae f. тж. pl.
    1) смятение, замешательство (t. et confusio rerum C); суматоха, беспорядок ( in magna turba vivere C); возбуждение, брожение ( turbas efficere in castris C); беспорядки, бунт ( turba ac seditiones Sl)
    2) шум, ссора
    turbam facere alicui Ter — устраивать кому-л. сцену
    3) скопище, толпа, масса ( fugientium Cs); свита ( ducum V)
    4) стая (ferarum, canum O); множество, масса (arborum O; verborum Q; rerum O, Sen); куча ( voluminum C)

    Латинско-русский словарь > turba

  • 4 frons [2]

    2. frōns, frontis, f., die Stirn, I) eig.: a) übh. (Ggstz. occipitium), oculi, supercilia, frons, vultus denique totus, Cic.: bovis, Caes.: taurina, Ov. (u. so taurus torvā fronte, Plin.): adversā fronte (vorn an der Stirn), Ov.: aber adversis frontibus (Stirn gegen Stirn) concurrere, Lucr., pugnare secum, Hor. – alcis attractior frons, Sen.: frontem contrahere, runzeln, Cic.: so auch frontem adducere, astringere, Sen., corrugare, Amm.: hingegen frontem exporgere (= exporrigere), Komik., od. explicare (entfalten), Hor., od. remittere, Plin. ep., aufheitern: frontem ferire od. percutere, sich vor die Stirn schlagen, als Zeichen des Unwillens, Cic.: so auch frontem caedere, Quint. – Sprichw., frons occipitio prior, die St. geht vor das H., d.i. die Gegenwart des Herrn nützt mehr als die des Verwalters, unser »selbst ist der Mann«, Cato r. r. 4. – b) die Stirn als Ausdruck der Gemütsstimmung und des Charakters, s. Flach Mart. 1, 24, 4: fr. laeta, Verg.: sollicita, Hor.: tristis, Tibull.: verissimā fronte alqd dicere, mit der aufrichtigsten Miene, Cic.: haec ipsa fero fronte et vultu, ut puto, bellissime (d.i. mit heiterer Stirn u. Miene), sed angor intimis sensibus, Cic.: fronte occultare sententiam, Cic.: tabella, quae frontes aperit (d.i. mit heiterer Stirn stimmen läßt), mentes tegit, Cic.: fr. pristina, alte Ernsthaftigkeit, Cic.: proterva, freche Stirn, Frechheit, Hor. u. Augustin.: impudens, Augustin.: fr. durior, schamlose, Iuven.: salvā fronte (ohne Scham), Iuven.: homo frontis integrae, sittsam, ICt.: perisse frontem de rebus, die Zucht, Pers. – II) übtr., die Stirn als der hervorragendste, vortretende Teil eines Gegenstandes, A) die Außenseite, der äußere Umfang, Rand, 1) im allg.: a) eig.: fr. anuli, Lucr.: tabernae, Catull.: tympani, Vitr.: collem turritā cingere fronte, mit einem mit Türmen besetzten Außenwall, Sil. – b) bildl., die Außenseite, das Äußere, das äußere Ansehen, der Anschein, fronte politus, Pers.: intra nihil habentia fronti suae simile, Sen.: minime blanda frons, das sehr wenig angenehme Äußere, Val. Max.: ubi frons causae non satis honesta est, Quint.: bes. oft prima frons, der erste Anschein, decipit frons prima multos, Phaedr.: dura primā fronte quaestio, Quint.: ex prima statim fronte diiudicare, Quint. – 2) insbes.: a) der Rand einer Bücherrolle, frontes geminae, die beiden äußern Flächen od. Basen einer Bücherrolle (gew. beschnitten, mit Bimsstein poliert u. gefärbt), Tibull. 3, 1, 13. Ov. trist. 1, 1, 11: fr. pumicata, Mart. 1, 66, 10: fr. nigra, Ov. trist. 1, 1, 8: voluminum frontes titulique, Sen. de tranqu. anim. 9, 6. – b) als t. t. der Baukunst, frontes, die zwei Mauern, die die Fülle enthalten, die Futtermauern, Vitr. 2, 8. § 4 u. §7. – B) die vordere Seite, Vorderseite, Fassade, 1) im allg.: lecti, Val. Max.: saeptorum, Frontin. aqu.: vehiculi, Amm.: fr. adversa (montis), Verg.: prima fr. libelli, die erste Seite, Ov.: atque haec in celebri carmina fronte (des Grabmals) notet, Tibull.: hos a fronte (vorn an der Straße) suos ponere penates, Ov. – 2) insbes.: a) als t. t. der Baukunst, die Vorderseite, Stirnseite, Fassade eines Gebäudes, aedis (des Tempels), Vitr. 3, 2, 2: aedium (der Tempel), Vell. 1, 11, 3. – b) als geogr. t. t., die einer Gegend zugekehrte Vorderseite, Front einer Örtlichkeit, haec est quasi Germaniae frons, Tac.: Italiae, Plin.: litorum, Mela u. Plin.: fr. Caucasi solibus opposita, Plin.: Arabia angustā fronte sequentia litora attingit, Mela: scopulus frontem in apertum porrigit aequor, Ov.: cum Germaniam ad laevam et in fronte, Pannoniam ad dextram, a tergo sedium suarum haberet Noricos, Vell. – c) als milit. t. t.: α) übh. die Vorderseite, Front (Ggstz. latus, tergum), frons (munimentorum) in Etruriam spectans, Liv.: frons (castrorum) naturā tuta erat, Liv.: unā fronte contra hostem munire castra, Caes. – et a fronte et a tergo circumire hostem, Caes.: a fronte instare (Ggstz. ab latere urgere), Liv.: a tergo, fronte, lateribus tenebitur (wird man ihn fassen), si in Galliam venerit, Cic.: silvas evasisse, transisse aestuaria pulchrum ac decorum in frontem (für eine Bewegung nach vorn, für die Offensive), Tac. Agr. 33. – β) die vordere Linie, Front des in Schlachtordnung aufgestellten Hauptheeres od. seiner Flügel, fr. recta, Ggstz. laevum od. dextrum cornu, Liv.: frons laevi cornus, Curt.: dextra frons, Tac.: prima frons, das Vordertreffen, Liv.: aequā od. aequatā fronte, Liv.: frontem primam tenere, im Vordertreffen stehen, Sen.: frontem aequare, Liv.: frontem dirigere, Quint.: in frontem dirigere (intr.) od. dirigi, eine Frontaufstellung nehmen, Liv. – C) die vordere, breite Seite, die Breite, in fronte, in der Breite (Ggstz. in agrum, in die Tiefe), Hor. sat. 1, 8, 12. Petron. 71, 6: u. so in frontem (Ggstz. in terga, in latera), Plin. 17, 202. – / frons als masc. im archaist. Latein (s. Brix Plaut. mil. 202. Neue-Wagener Formenl.3 1, 982 u. Georges Lexik. der lat. Wortf. S. 289) u. bei Vitr. 10, 11, 7 (wo frons transversarius, Querseite).

    lateinisch-deutsches > frons [2]

  • 5 instar

    īnstar, n. indecl. (aus instare), eig. das Einstehen, »Sicheinstellen« des Züngleins an der Wage, der »Einstand«, dh. der gleiche Gehalt = Betrag, I) bl. instar, a) übh.: quantum instar in ipso! ein Mann von welchem Gehalte! d.i. welch auffallende Erscheinung! Verg. Aen. 6, 865. – gew. mit Genet. = der Gehalt (Betrag) von etw., so groß, so viel wie etw., im Betrage, in der Größe von etw., ganz nach der Art von etw., ganz wie etw., navis cybaea maxima triremis instar palam aedificata sumptu publico, Cic.: cuius (equ i) instar pro aede Veneris Genetricis dedicavit, ein Seitenstück zu diesem Rosse, Suet.: nemo istorum est quin abs te munus fundi urbani instar exspectet, ein Geschenk im Betrage (Werte) eines usw., Cic.: ut instar muri (ganz wie eine natürliche M.) hae saepes munimenta praebeant, Caes.: instar montis equum divinā Palladis arte aedificant, Verg.: lumen (Auge) Argolici clipei od. ingentis clipei instar, Verg. u. Ov.: agmen agens Clausus magnique ipse agminis instar, Verg.: insulsissimus est homo nec sapit pueri instar bimuli, Catull.: cuius viri magnitudo multorum voluminum instar exigit, erfordert den Umfang v. B., Vell.: L. Scipio parvum instar eorum, quae spe ac magnitudine animi concepisset, receptas Hispanias ducebat, hielt die Wiedereroberung von H. nur für eine kleine Probe der Pläne, die sein hoher Geist für die Zukunft gemacht hatte, Liv.: instar veris (dem Fr. gleich) enim voltus ubi tuus affulsit populo, Hor.: exhorruit aequoris instar, Ov.: duces vestros reorum instar (ganz wie Verbrecher) vinctos habet, Curt.: hic centum homines electos appellatosque patres habuit instar consilii publici, die einen Staatsrat bildeten, Vell. – oft instar alcis od. alcis rei esse, instar habere, instar obtinere, die Größe (den Umfang) von etw. haben, so groß, so viel, so gut sein wie usw., so viel ausmachen od. gelten wie usw., die Stelle von etw. einnehmen od. vertreten, einer Sache gleich sein od. gleich zu achten sein, ea (epistula), quae voluminis instar erat, Cic.: Erana, quae fuit non vici instar, sed urbis, Cic.: Neapolis et Tycha, nomina ea partium urbis et instar urbium sunt, Liv.: unique illi (genti Corneliae) instar atrii Capitolium est, Val. Max.: Plato mihi unus est instar omnium, Cic.: ab his mittitur Gylippus solus, sed qui instar omnium auxiliorum erat, Iustin.: unus is innumeri militis instar erit, Ov.: mihi Pompeius meus instar est Alexandri, Val. Max.: quae navis, si in praedonum pugna versaretur, urbis instar habere inter illos piraticos myoparones videretur, Cic.: quia aedes excelsiore loco positae instar arcis habere viderentur, Val. Max.: ut omnia ex altera parte collocata vix minimi momenti instar habeant, Cic.: terram in medio mundo sitam ad universi caeli complexum quasi puncti instar obtinere (die Stelle des Mittelpunkts einnehme), quod κεντρον illi vocant, Cic.: ambitus terrae totius ad magnitudinem universitatis instar brevis obtinet puncti, nimmt die Größe eines Punktes ein, Amm.: haec est ἄλη, in qua nunc sumus, mortis instar, Cic.: latēre (verborgen zu sein) mortis erat instar turpissimae, Cic. – ebenso alcis rei instar putare od. reri, einer Sache gleich achten (halten), idque si accĭdat, mortis instar putemus, Cic.: patrocinio vero se usos aut clientes appellari mortis instar putant, Cic.: instar ego perpetui congiarii reor affluentiam annonae, ganz wie ein fortwährendes Geschenk erscheint mir der Üb. an Getreide, Plin. pan. – b) bei Mengeangaben, ein Betrag von, so viel wie, de Magonis (libris) dempsit instar librorum octo, Varro: mearum epistularum nulla est συναγωγή, sed habet Tiro instar septuaginta, Cic.: cohortes quaedam, quod instar legionis videretur, Caes.: cohortium trium instar in terram exposuerat, Auct. b. Alex.: L. Cincio praetori ad obtinendam Siciliam Cannenses milites dati duarum instar legionum, Liv.: videretis vix duarum male plenarum legiuncularum instar in castris regis, Liv. – II) (spätlat.) ad instar m. Genet., ganz so wie, aquae ad instar montis intumescentes, Vulg.: est namque vallis, quae continuis montibus velut muro quodam ad instar castrorum clauditur, Iustin.: lactucae veteres et insuaves illae, quae seminis enormi senectā ad instar scoparum in amaram caenosi sucus cariem exolescunt, Apul.: ad instar speculi reddit imaginem gratiorem, Apul.: aedificavit in Iuda domos ad instar (so groß wie) turrium, Vulg. – mit Pronom., ad hoc instar (ganz ebenso) mundi salutem tuetur deus, Apul. de mund. 32 extr. – / Über in instar, iuxta instar u. ähnl. s. Neue-Wagener Formenl.3 1, 728. Vgl. überh. den Artikel instar von Wölfflin im Archiv 2, 581 ff..

    lateinisch-deutsches > instar

  • 6 ordinatio

    ōrdinātio, ōnis, f. (ordino), I) aktiv = die Aufstellung der Reihe nach; übtr., die Anordnung, a) = τάξις, als t. t. der Architektur, die Anordnung, Anlage, Vitr. 1. 2. § 1 u. 2: Corinthiorum et Ionicorum operum ordinationes, Vitr. 4, 8, 5. – b) die Ordnung, Anordnung = Einrichtung, Regelung, Regulierung, α) übh., m. subj. Genet., dei ord., Vulg. Rom. 13, 2. – m. obj. Genet., ord. vitae nostrae (meiner Lebensweise), Plin. ep. 9, 28, 4: tantae disciplinae corpus ad perfectam ordinationem perducere, in eine systematische Ordnung bringen, Vitr. 4. praef. § 1: ordinatione tuā perseverat dies, Vulg. psalm. 118, 91. – β) im Staatsleben, comitiorum, Neugestaltung, Vell. u. Plin. ep.: anni, Suet.: orientis, die Regierung des O., Herrschaft über den O., Suet.: rerum omnium, Nerva in Plin. ep.: quid ordinatione civilius? die Verleihung einer neuen Verfassung, Plin. ep. – c) die Bestellung zu einem Amte, die Bestallung, Amtsbesetzung, proximā ordinatione Aegypto praeficere Maecium Rufum, Domit. bei Suet. Dom. 4, 2. – dah. auch die geistliche Weihe, die Ordination eines Priesters, Sidon. epist. 7, 6, 10 u.a. Eccl. – II) passiv = a) die Reihenfolge, Reihe, ord. vitium per fissuram insitarum, Colum. 4, 29, 12: dispositis ordinationibus decoros ambitus inerrare (v. Tanzenden), Apul. 10, 29. – honores et munera non ordinatione (nach der Reihenfolge), sed potioribus quibusque iniungenda, Paul. dig. 50, 2, 7 pr. – b) die getroffene Ordnung, Anordnung, ordinationem institutam conservare, Colum. 12, 3, 10: eorum (voluminum) ordinationes institui, ut etc., Vitr. praef. § 5: konkr., mundus est ornata ordinatio (ein geordnetes, geregeltes Werk), Apul. de mund. 1.

    lateinisch-deutsches > ordinatio

  • 7 scriptura

    scrīptūra, ae, f. (scribo), I) das Zeichnen; dah. meton., die Linie, Grenzlinie, malarum, Gesichtszüge, Petron. 126, 15. – II) das Schreiben, A) im allg.: minium in voluminum quoque scriptura usurpatur, Plin.: mendum scripturae liturā tollatur, Caecin. in Cic. ep. – B) insbes., die schriftl. Darlegung, Abfassung, 1) eig.: scr. assidua ac diligens, Cic.: tenuis oratio et scr. levi s, gehaltloser Stil, Ter.: carmen perplexius scripturae genere, Liv.: hoc genus scripturae (Geschichtschreibung) leve iudicant, Nep.: genus hoc scripturae non modo liberum sed incitatum atque elatum esse debere quis ignorat? Caecin. in Cic. ep.: edebat per libellos scripturā brevi, von wenigen Worten, Suet. – scripturā alqd persequi, Cic.: omnes res per scripturam amplecti, Cic. – 2) meton.: a) die Schrift = das Schriftwerk, Schriftstück, ne cum poëta scriptura (die Dichtung) evanesceret, Ter.: postquam poëta sensit scripturam suam ab iniquis observari, Ter.: diurna actorum scr., Nipperd. Tac. ann. 3, 3: disciplinarum (Etruscarum) scripturae, Vitr.: scriptura infra scripta, Corp. inscr. Lat. 6, 10233: u. oft scr. divina od. sancta od. sacra, im Sing. u. Plur., die Bibel, Eccl.: u. dass. bl. scriptura, Chalcid. Tim. 277 u. 278 u. Eccl. – b) die Aufschrift, Inschrift, Val. Max. 1, 1, 12. Vell. 2, 61, 3. – c) die Lesart, Augustin. de civ. dei 13, 24, 1. – d) das schriftlicheGesuch, per alios desideriorum indice missā scripturā, Amm. 19, 12, 4. – e) die Anweisung, der Auftrag an einen Wechsler zur Auszahlung einer Summe, scr. mensae Donat. Ter. adelph. 2, 4, 13. – f) das schriftliche Gesetz, der Buchstabe des Gesetzes, Suet. Cal. 41, 1. – g) die schriftliche Testamentsbestimmung, deinde ex superiore et ex inferiore scriptura docendum id, quod quaeratur, Cic. de inv. 2, 117: u. so Quint. 7, 9, 6; 9, 2, 34. – h) die Abgabe von den Triften, das Weidegeld, Triftgeld, der Triftzins, vectigal (Einkünfte) ex scriptura, Cic.: scripturam dare, Plaut.: magistri (Vorsteher, Bureauvorsteher, Direktoren) scripturae, Cic.: operas in scriptura pro magistro dare, den Vizevorsteher (Vizedirektor) machen, Cic.: u. so in scriptura Siciliae pro magistro est quidam L. Carpinatius, Cic.

    lateinisch-deutsches > scriptura

  • 8 bunt

    bunt, varius. varii coloris (verschiedene Farben zugleich zeigend, z. B. vestis). – variis coloribus pictus (mit verschiedenen Farben gemalt). – versicolor (seine Farbe ändernd, je nachdem man es gegen das Licht hält, schillernd: dann für mehrfarbig übh.). – confusus. perturbatus (uneig., verworren). – etwas b., aliquid varietatis habens (z. B. calculus). – b. Lesen (das Lesen bunt durcheinander), lectio multorum scriptorum et omnis generis voluminum: die b. Menge der Zuhörer, corona turbaque: bunt durcheinander (marschieren te.). ut alium alii fors miscet (miscuit).

    deutsch-lateinisches > bunt

  • 9 bändereich

    bändereich, multorum voluminum. – ein b. Schriftsteller, scriptor per multa volumina diffusus.

    deutsch-lateinisches > bändereich

  • 10 compareo

    comparĕo (conparĕo), ē, parui - intr. - [st2]1 [-] se montrer, apparaître, être visible, se présenter. [st2]2 [-] être, subsister.
    * * *
    comparĕo (conparĕo), ē, parui - intr. - [st2]1 [-] se montrer, apparaître, être visible, se présenter. [st2]2 [-] être, subsister.
    * * *
        Compareo, compares, pen. prod. comparui, comparere. Cic. Apparoistre.
    \
        In multitudine bonorum comparere. Cic. Se trouver avec les gens de bien.
    \
        Comparent leges. Liu. Leges conquiri quae comparerent, iusserunt. Celles qui se pourroyent trouver, et dont on pourroit faire apparoir.
    \
        Comparent officia. Cic. Quum aliquid actum est in quo media officia compareant. Où on puisse veoir une partie d'honnesteté.
    \
        In turba nouorum voluminum vix comparet haec oratio. Cic. A grand peine se trouve elle.
    \
        Comparebunt quae imperas. Plaut. On fera ce que tu commandes, Ce que tu commandes sera faict.
    \
        Non comparet argenti ratio. Plaut. Le compte ne se trouve point.
    \
        Comparere, pro Extare. Liu. Estre encore.

    Dictionarium latinogallicum > compareo

  • 11 frons

    1. frōns, frondis, f., das Laub, der belaubte Zweig, das Laubwerk, I) eig.: quernea, Cato: nigra, Hor.: nudi sine fronde, sine arbore campi, Ov. – Plur., via interclusa frondibus et virgultis, Cic.: frondibus laeti colles, Curt. – II) meton., ein Kranz aus belaubten Zweigen, ein Laubkranz, eine Laubkrone, Hor. u. Ov. – Archaist. Nbf. a) frondis, Ser. Samm. 189 u. 572. – b) frōs, Varro fr. u. Varro r. r. 1, 24, 3 bei Charis. 130, 34. Gloss. V, 641, 66. – c) frūs, frundis, f., Enn. ann. 577: Plur. frundes, Enn. ann. 261. Vgl. Charis. 130, 29. Prisc. 1, 35.
    ————————
    2. frōns, frontis, f., die Stirn, I) eig.: a) übh. (Ggstz. occipitium), oculi, supercilia, frons, vultus denique totus, Cic.: bovis, Caes.: taurina, Ov. (u. so taurus torvā fronte, Plin.): adversā fronte (vorn an der Stirn), Ov.: aber adversis frontibus (Stirn gegen Stirn) concurrere, Lucr., pugnare secum, Hor. – alcis attractior frons, Sen.: frontem contrahere, runzeln, Cic.: so auch frontem adducere, astringere, Sen., corrugare, Amm.: hingegen frontem exporgere (= exporrigere), Komik., od. explicare (entfalten), Hor., od. remittere, Plin. ep., aufheitern: frontem ferire od. percutere, sich vor die Stirn schlagen, als Zeichen des Unwillens, Cic.: so auch frontem caedere, Quint. – Sprichw., frons occipitio prior, die St. geht vor das H., d.i. die Gegenwart des Herrn nützt mehr als die des Verwalters, unser »selbst ist der Mann«, Cato r. r. 4. – b) die Stirn als Ausdruck der Gemütsstimmung und des Charakters, s. Flach Mart. 1, 24, 4: fr. laeta, Verg.: sollicita, Hor.: tristis, Tibull.: verissimā fronte alqd dicere, mit der aufrichtigsten Miene, Cic.: haec ipsa fero fronte et vultu, ut puto, bellissime (d.i. mit heiterer Stirn u. Miene), sed angor intimis sensibus, Cic.: fronte occultare sententiam, Cic.: tabella, quae frontes aperit (d.i. mit heiterer Stirn stimmen läßt), mentes tegit, Cic.: fr. pristina, alte Ernsthaftigkeit, Cic.: proterva, freche Stirn, Frechheit, Hor. u.
    ————
    Augustin.: impudens, Augustin.: fr. durior, schamlose, Iuven.: salvā fronte (ohne Scham), Iuven.: homo frontis integrae, sittsam, ICt.: perisse frontem de rebus, die Zucht, Pers. – II) übtr., die Stirn als der hervorragendste, vortretende Teil eines Gegenstandes, A) die Außenseite, der äußere Umfang, Rand, 1) im allg.: a) eig.: fr. anuli, Lucr.: tabernae, Catull.: tympani, Vitr.: collem turritā cingere fronte, mit einem mit Türmen besetzten Außenwall, Sil. – b) bildl., die Außenseite, das Äußere, das äußere Ansehen, der Anschein, fronte politus, Pers.: intra nihil habentia fronti suae simile, Sen.: minime blanda frons, das sehr wenig angenehme Äußere, Val. Max.: ubi frons causae non satis honesta est, Quint.: bes. oft prima frons, der erste Anschein, decipit frons prima multos, Phaedr.: dura primā fronte quaestio, Quint.: ex prima statim fronte diiudicare, Quint. – 2) insbes.: a) der Rand einer Bücherrolle, frontes geminae, die beiden äußern Flächen od. Basen einer Bücherrolle (gew. beschnitten, mit Bimsstein poliert u. gefärbt), Tibull. 3, 1, 13. Ov. trist. 1, 1, 11: fr. pumicata, Mart. 1, 66, 10: fr. nigra, Ov. trist. 1, 1, 8: voluminum frontes titulique, Sen. de tranqu. anim. 9, 6. – b) als t. t. der Baukunst, frontes, die zwei Mauern, die die Fülle enthalten, die Futtermauern, Vitr. 2, 8. § 4 u. §7. – B) die vordere Seite, Vorderseite, Fassade, 1) im allg.: lecti, Val. Max.: saeptorum, Fron-
    ————
    tin. aqu.: vehiculi, Amm.: fr. adversa (montis), Verg.: prima fr. libelli, die erste Seite, Ov.: atque haec in celebri carmina fronte (des Grabmals) notet, Tibull.: hos a fronte (vorn an der Straße) suos ponere penates, Ov. – 2) insbes.: a) als t. t. der Baukunst, die Vorderseite, Stirnseite, Fassade eines Gebäudes, aedis (des Tempels), Vitr. 3, 2, 2: aedium (der Tempel), Vell. 1, 11, 3. – b) als geogr. t. t., die einer Gegend zugekehrte Vorderseite, Front einer Örtlichkeit, haec est quasi Germaniae frons, Tac.: Italiae, Plin.: litorum, Mela u. Plin.: fr. Caucasi solibus opposita, Plin.: Arabia angustā fronte sequentia litora attingit, Mela: scopulus frontem in apertum porrigit aequor, Ov.: cum Germaniam ad laevam et in fronte, Pannoniam ad dextram, a tergo sedium suarum haberet Noricos, Vell. – c) als milit. t. t.: α) übh. die Vorderseite, Front (Ggstz. latus, tergum), frons (munimentorum) in Etruriam spectans, Liv.: frons (castrorum) naturā tuta erat, Liv.: unā fronte contra hostem munire castra, Caes. – et a fronte et a tergo circumire hostem, Caes.: a fronte instare (Ggstz. ab latere urgere), Liv.: a tergo, fronte, lateribus tenebitur (wird man ihn fassen), si in Galliam venerit, Cic.: silvas evasisse, transisse aestuaria pulchrum ac decorum in frontem (für eine Bewegung nach vorn, für die Offensive), Tac. Agr. 33. – β) die vordere Linie, Front des in Schlachtordnung aufgestellten Hauptheeres od.
    ————
    seiner Flügel, fr. recta, Ggstz. laevum od. dextrum cornu, Liv.: frons laevi cornus, Curt.: dextra frons, Tac.: prima frons, das Vordertreffen, Liv.: aequā od. aequatā fronte, Liv.: frontem primam tenere, im Vordertreffen stehen, Sen.: frontem aequare, Liv.: frontem dirigere, Quint.: in frontem dirigere (intr.) od. dirigi, eine Frontaufstellung nehmen, Liv. – C) die vordere, breite Seite, die Breite, in fronte, in der Breite (Ggstz. in agrum, in die Tiefe), Hor. sat. 1, 8, 12. Petron. 71, 6: u. so in frontem (Ggstz. in terga, in latera), Plin. 17, 202. – frons als masc. im archaist. Latein (s. Brix Plaut. mil. 202. Neue-Wagener Formenl.3 1, 982 u. Georges Lexik. der lat. Wortf. S. 289) u. bei Vitr. 10, 11, 7 (wo frons transversarius, Querseite).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > frons

  • 12 instar

    īnstar, n. indecl. (aus instare), eig. das Einstehen, »Sicheinstellen« des Züngleins an der Wage, der »Einstand«, dh. der gleiche Gehalt = Betrag, I) bl. instar, a) übh.: quantum instar in ipso! ein Mann von welchem Gehalte! d.i. welch auffallende Erscheinung! Verg. Aen. 6, 865. – gew. mit Genet. = der Gehalt (Betrag) von etw., so groß, so viel wie etw., im Betrage, in der Größe von etw., ganz nach der Art von etw., ganz wie etw., navis cybaea maxima triremis instar palam aedificata sumptu publico, Cic.: cuius (equ i) instar pro aede Veneris Genetricis dedicavit, ein Seitenstück zu diesem Rosse, Suet.: nemo istorum est quin abs te munus fundi urbani instar exspectet, ein Geschenk im Betrage (Werte) eines usw., Cic.: ut instar muri (ganz wie eine natürliche M.) hae saepes munimenta praebeant, Caes.: instar montis equum divinā Palladis arte aedificant, Verg.: lumen (Auge) Argolici clipei od. ingentis clipei instar, Verg. u. Ov.: agmen agens Clausus magnique ipse agminis instar, Verg.: insulsissimus est homo nec sapit pueri instar bimuli, Catull.: cuius viri magnitudo multorum voluminum instar exigit, erfordert den Umfang v. B., Vell.: L. Scipio parvum instar eorum, quae spe ac magnitudine animi concepisset, receptas Hispanias ducebat, hielt die Wiedereroberung von H. nur für eine kleine Probe der Pläne, die sein hoher Geist für
    ————
    die Zukunft gemacht hatte, Liv.: instar veris (dem Fr. gleich) enim voltus ubi tuus affulsit populo, Hor.: exhorruit aequoris instar, Ov.: duces vestros reorum instar (ganz wie Verbrecher) vinctos habet, Curt.: hic centum homines electos appellatosque patres habuit instar consilii publici, die einen Staatsrat bildeten, Vell. – oft instar alcis od. alcis rei esse, instar habere, instar obtinere, die Größe (den Umfang) von etw. haben, so groß, so viel, so gut sein wie usw., so viel ausmachen od. gelten wie usw., die Stelle von etw. einnehmen od. vertreten, einer Sache gleich sein od. gleich zu achten sein, ea (epistula), quae voluminis instar erat, Cic.: Erana, quae fuit non vici instar, sed urbis, Cic.: Neapolis et Tycha, nomina ea partium urbis et instar urbium sunt, Liv.: unique illi (genti Corneliae) instar atrii Capitolium est, Val. Max.: Plato mihi unus est instar omnium, Cic.: ab his mittitur Gylippus solus, sed qui instar omnium auxiliorum erat, Iustin.: unus is innumeri militis instar erit, Ov.: mihi Pompeius meus instar est Alexandri, Val. Max.: quae navis, si in praedonum pugna versaretur, urbis instar habere inter illos piraticos myoparones videretur, Cic.: quia aedes excelsiore loco positae instar arcis habere viderentur, Val. Max.: ut omnia ex altera parte collocata vix minimi momenti instar habeant, Cic.: terram in medio mundo sitam ad universi caeli complexum quasi puncti instar obtinere (die Stelle
    ————
    des Mittelpunkts einnehme), quod κεντρον illi vocant, Cic.: ambitus terrae totius ad magnitudinem universitatis instar brevis obtinet puncti, nimmt die Größe eines Punktes ein, Amm.: haec est ἄλη, in qua nunc sumus, mortis instar, Cic.: latēre (verborgen zu sein) mortis erat instar turpissimae, Cic. – ebenso alcis rei instar putare od. reri, einer Sache gleich achten (halten), idque si accĭdat, mortis instar putemus, Cic.: patrocinio vero se usos aut clientes appellari mortis instar putant, Cic.: instar ego perpetui congiarii reor affluentiam annonae, ganz wie ein fortwährendes Geschenk erscheint mir der Üb. an Getreide, Plin. pan. – b) bei Mengeangaben, ein Betrag von, so viel wie, de Magonis (libris) dempsit instar librorum octo, Varro: mearum epistularum nulla est συναγωγή, sed habet Tiro instar septuaginta, Cic.: cohortes quaedam, quod instar legionis videretur, Caes.: cohortium trium instar in terram exposuerat, Auct. b. Alex.: L. Cincio praetori ad obtinendam Siciliam Cannenses milites dati duarum instar legionum, Liv.: videretis vix duarum male plenarum legiuncularum instar in castris regis, Liv. – II) (spätlat.) ad instar m. Genet., ganz so wie, aquae ad instar montis intumescentes, Vulg.: est namque vallis, quae continuis montibus velut muro quodam ad instar castrorum clauditur, Iustin.: lactucae veteres et insuaves illae, quae seminis enormi senectā ad instar scoparum in amaram
    ————
    caenosi sucus cariem exolescunt, Apul.: ad instar speculi reddit imaginem gratiorem, Apul.: aedificavit in Iuda domos ad instar (so groß wie) turrium, Vulg. – mit Pronom., ad hoc instar (ganz ebenso) mundi salutem tuetur deus, Apul. de mund. 32 extr. – Über in instar, iuxta instar u. ähnl. s. Neue-Wagener Formenl.3 1, 728. Vgl. überh. den Artikel instar von Wölfflin im Archiv 2, 581 ff..

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > instar

  • 13 ordinatio

    ōrdinātio, ōnis, f. (ordino), I) aktiv = die Aufstellung der Reihe nach; übtr., die Anordnung, a) = τάξις, als t. t. der Architektur, die Anordnung, Anlage, Vitr. 1. 2. § 1 u. 2: Corinthiorum et Ionicorum operum ordinationes, Vitr. 4, 8, 5. – b) die Ordnung, Anordnung = Einrichtung, Regelung, Regulierung, α) übh., m. subj. Genet., dei ord., Vulg. Rom. 13, 2. – m. obj. Genet., ord. vitae nostrae (meiner Lebensweise), Plin. ep. 9, 28, 4: tantae disciplinae corpus ad perfectam ordinationem perducere, in eine systematische Ordnung bringen, Vitr. 4. praef. § 1: ordinatione tuā perseverat dies, Vulg. psalm. 118, 91. – β) im Staatsleben, comitiorum, Neugestaltung, Vell. u. Plin. ep.: anni, Suet.: orientis, die Regierung des O., Herrschaft über den O., Suet.: rerum omnium, Nerva in Plin. ep.: quid ordinatione civilius? die Verleihung einer neuen Verfassung, Plin. ep. – c) die Bestellung zu einem Amte, die Bestallung, Amtsbesetzung, proximā ordinatione Aegypto praeficere Maecium Rufum, Domit. bei Suet. Dom. 4, 2. – dah. auch die geistliche Weihe, die Ordination eines Priesters, Sidon. epist. 7, 6, 10 u.a. Eccl. – II) passiv = a) die Reihenfolge, Reihe, ord. vitium per fissuram insitarum, Colum. 4, 29, 12: dispositis ordinationibus decoros ambitus inerrare (v. Tanzenden), Apul. 10, 29. – honores et munera non ordinatione
    ————
    (nach der Reihenfolge), sed potioribus quibusque iniungenda, Paul. dig. 50, 2, 7 pr. – b) die getroffene Ordnung, Anordnung, ordinationem institutam conservare, Colum. 12, 3, 10: eorum (voluminum) ordinationes institui, ut etc., Vitr. praef. § 5: konkr., mundus est ornata ordinatio (ein geordnetes, geregeltes Werk), Apul. de mund. 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ordinatio

  • 14 scriptura

    scrīptūra, ae, f. (scribo), I) das Zeichnen; dah. meton., die Linie, Grenzlinie, malarum, Gesichtszüge, Petron. 126, 15. – II) das Schreiben, A) im allg.: minium in voluminum quoque scriptura usurpatur, Plin.: mendum scripturae liturā tollatur, Caecin. in Cic. ep. – B) insbes., die schriftl. Darlegung, Abfassung, 1) eig.: scr. assidua ac diligens, Cic.: tenuis oratio et scr. levi s, gehaltloser Stil, Ter.: carmen perplexius scripturae genere, Liv.: hoc genus scripturae (Geschichtschreibung) leve iudicant, Nep.: genus hoc scripturae non modo liberum sed incitatum atque elatum esse debere quis ignorat? Caecin. in Cic. ep.: edebat per libellos scripturā brevi, von wenigen Worten, Suet. – scripturā alqd persequi, Cic.: omnes res per scripturam amplecti, Cic. – 2) meton.: a) die Schrift = das Schriftwerk, Schriftstück, ne cum poëta scriptura (die Dichtung) evanesceret, Ter.: postquam poëta sensit scripturam suam ab iniquis observari, Ter.: diurna actorum scr., Nipperd. Tac. ann. 3, 3: disciplinarum (Etruscarum) scripturae, Vitr.: scriptura infra scripta, Corp. inscr. Lat. 6, 10233: u. oft scr. divina od. sancta od. sacra, im Sing. u. Plur., die Bibel, Eccl.: u. dass. bl. scriptura, Chalcid. Tim. 277 u. 278 u. Eccl. – b) die Aufschrift, Inschrift, Val. Max. 1, 1, 12. Vell. 2, 61, 3. – c) die Lesart, Augustin. de civ. dei 13, 24, 1. – d) das schriftliche
    ————
    Gesuch, per alios desideriorum indice missā scripturā, Amm. 19, 12, 4. – e) die Anweisung, der Auftrag an einen Wechsler zur Auszahlung einer Summe, scr. mensae Donat. Ter. adelph. 2, 4, 13. – f) das schriftliche Gesetz, der Buchstabe des Gesetzes, Suet. Cal. 41, 1. – g) die schriftliche Testamentsbestimmung, deinde ex superiore et ex inferiore scriptura docendum id, quod quaeratur, Cic. de inv. 2, 117: u. so Quint. 7, 9, 6; 9, 2, 34. – h) die Abgabe von den Triften, das Weidegeld, Triftgeld, der Triftzins, vectigal (Einkünfte) ex scriptura, Cic.: scripturam dare, Plaut.: magistri (Vorsteher, Bureauvorsteher, Direktoren) scripturae, Cic.: operas in scriptura pro magistro dare, den Vizevorsteher (Vizedirektor) machen, Cic.: u. so in scriptura Siciliae pro magistro est quidam L. Carpinatius, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > scriptura

  • 15 Куча

    - acervus (frumenti; auri et argenti); turba (voluminum; rerum); tumulus (cadaverum); struix (patinaria); strues (pomorum; corporum); strages (armorum); seges, -etis f; congestus; congeries; cumulus; globus;

    • собирать в кучу - coacervare; cumulare;

    • куча народу (народа) - multitudo; turba; frequentia; concursus,us,m;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Куча

  • 16 Fecunditas

    fēcundĭtas, ātis, f. [fecundus], fruitfulness, fertility, fecundity (vegetable or animal).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (class.):

    natura parem legem fecunditatis dixit virentibus atque hominibus ceterisque animalibus,

    Col. 3, 8, 1:

    aquarum inductionibus terris fecunditatem damus,

    Cic. N. D. 2, 60, 152:

    terrarum,

    id. ib. 2, 5, 13:

    agrorum,

    id. Div. 1, 42, 94:

    mulieris,

    id. Phil. 2, 24, 58:

    fecunditatem importare,

    Plin. 14, 18, 22, § 116:

    adferre,

    id. 28, 19, 77, § 248;

    dare,

    id. 16, 44, 95, § 251:

    addere,

    id. 37, 10, 66, § 178:

    corrumpere,

    id. 10, 59, 79, § 161; 29, 4, 27, § 85.—
    B.
    Fēcundĭtas, personified as a deity, Tac. A. 15, 23.—
    II.
    Transf., plenty, abundance (post-Aug.):

    Gallorum tantae fecunditatis juventus fuit, ut, etc.,

    Just. 25, 2:

    voluminum (Varronis),

    Plin. 35, 2, 2, § 11.—
    III.
    Trop. (rare but class.):

    volo se efferat in adolescente fecunditas,

    luxuriance of style, Cic. de Or. 2, 21, 88: magna animi, Plin. H. N. praef. § 5.

    Lewis & Short latin dictionary > Fecunditas

  • 17 fecunditas

    fēcundĭtas, ātis, f. [fecundus], fruitfulness, fertility, fecundity (vegetable or animal).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (class.):

    natura parem legem fecunditatis dixit virentibus atque hominibus ceterisque animalibus,

    Col. 3, 8, 1:

    aquarum inductionibus terris fecunditatem damus,

    Cic. N. D. 2, 60, 152:

    terrarum,

    id. ib. 2, 5, 13:

    agrorum,

    id. Div. 1, 42, 94:

    mulieris,

    id. Phil. 2, 24, 58:

    fecunditatem importare,

    Plin. 14, 18, 22, § 116:

    adferre,

    id. 28, 19, 77, § 248;

    dare,

    id. 16, 44, 95, § 251:

    addere,

    id. 37, 10, 66, § 178:

    corrumpere,

    id. 10, 59, 79, § 161; 29, 4, 27, § 85.—
    B.
    Fēcundĭtas, personified as a deity, Tac. A. 15, 23.—
    II.
    Transf., plenty, abundance (post-Aug.):

    Gallorum tantae fecunditatis juventus fuit, ut, etc.,

    Just. 25, 2:

    voluminum (Varronis),

    Plin. 35, 2, 2, § 11.—
    III.
    Trop. (rare but class.):

    volo se efferat in adolescente fecunditas,

    luxuriance of style, Cic. de Or. 2, 21, 88: magna animi, Plin. H. N. praef. § 5.

    Lewis & Short latin dictionary > fecunditas

  • 18 quinio

    quīnĭo, ōnis, m. [quini], the number five, a pentad (post-class.):

    quinionem filiorum eniti,

    Tert. Anim. 6:

    voluminum,

    id. ib. 46. —Esp. at dice, a five, a cinque, Isid. Orig. 18, 65.

    Lewis & Short latin dictionary > quinio

  • 19 titulus

    tĭtŭlus, i (collat. form, n.:

    HOC TITVLVM,

    Inscr. Fabr. 8, 47; Inscr. Cardin. Dipl. 22), m. [root ti- of tinô, timaô], a superscription, inscription, label, litle; a ticket, bill, placard, notice that a thing is to be sold or let (syn. index).
    I.
    Lit. (esp. freq. after the Aug. per.):

    aram condidit dedicavitque cum ingenti rerum ab se gestarum titulo,

    Liv. 28, 46, 16:

    virtutes in aevum Per titulos memoresque fastos Aeternet,

    Hor. C. 4, 14, 4: dant munera templis;

    Addunt et titulum: titulus breve carmen habebat,

    Ov. M. 9, 793:

    cumque ducum titulis oppida capta legat,

    id. Tr. 4, 2, 20: titulus nomenque libelli. Ov. R. Am. 1:

    librorum,

    Quint. 2, 14, 4:

    titulum scribere,

    Col. 9, praef. §

    2: quorum titulus per barbara colla pependit,

    i. e. of slaves put up for sale, Prop. 4, 5, 51: paterae, quas cum titulo nominis Camilli ante Capitolium constat positas esse, Liv. 6, 4, 3:

    signa cum titulo lamnae aëneae inscripto,

    id. 23, 19, 18:

    patrem familias canibus objecit, cum hoc titulo,

    Suet. Dom. 10:

    cras bibet aliquid, cujus patriam titulumque senectus delevit,

    Juv. 5, 34:

    sepulcri,

    epitaph, id. 6, 230; cf.:

    cinerem sine titulo, sine nomine jacere,

    Plin. Ep. 6, 10, 3; so of an epitaph, id. ib. 9, 19, 3:

    domus proscribebatur, si quis emere, si quis conducere vellet: venit Athenodorus, legit titulum auditoque pretio, etc.,

    the bill, the notice of sale, Plin. Ep. 7, 27, 7; cf. poet.:

    ite sub titulum lares,

    Tib. 2, 4, 54:

    sub titulum nostros misit lares,

    Ov. R. Am. 302.—
    II.
    Transf.
    A.
    Like our title for an honorable appellation, title of honor, glory:

    sustinere titulum consulatus,

    Cic. Pis. 9, 19:

    quos si titulus hic (sapientis) delectat,

    id. Tusc. 5, 10, 30:

    servatae pubis Achivae,

    Ov. M. 7, 56:

    qui stupet in titulis et imaginibus,

    Hor. S. 1, 6, 17; id. C. 4, 14, 4; id. S. 2, 3, 212:

    et domus est titulis utraque fulta suis,

    Prop. 4 (5), 11, 32; Ov. F. 2, 16; 1, 602; id. M. 7, 448; 12, 334.—
    B.
    Repute, renown, fame:

    par titulo tantae gloriae fuit,

    Liv. 7, 1, 10; Stat. S. 2, 7, 62:

    prioris perpetrati belli titulus,

    Liv. 28, 41, 3; cf.:

    quid in purpurā istā aliud quam victoriarum mearum titulos geris?

    Just. 18, 7, 13:

    titulo Spartanae victoriae inflatus,

    Curt. 10, 10, 14:

    captae urbis titulo cedens,

    id. 6, 6, 33.—
    C.
    A sign, token:

    ciconia, titulus tepidi temporis,

    Petr. 55.—
    D.
    A cause or reason alleged, a pretence, pretext (so perh. not ante-Aug.; cf.:

    causa, nomen): non vos pro Graeciae libertate tantum dimicare: quamquam is quoque egregius titulus esset, etc.,

    Liv. 36, 17, 13:

    praetendere titulum belli,

    id. 37, 54, 13:

    honestiorem causam libertatis quam servitutis praetexi titulo,

    id. 34, 59, 1 Weissenb. ad loc.:

    sub titulo aequandarum legum nostra jura oppressa,

    id. 3, 67, 9:

    sub honorificentissimo ministerii titulo,

    Vell. 2, 45, 4:

    ipse (probabatur) accepisse HS. decem milia foedissimo quidem titulo,

    Plin. Ep. 2, 11, 23:

    transfugae titulo Babyloniam proficiscitur,

    Just. 1, 10, 16:

    erat hic quidem titulus cum Graecis coëundi,

    id. 5, 1, 8; 11, 10, 10; 15, 4, 13:

    titulum sollemnis officii occulto sceleri praeferentes,

    Curt. 5, 10, 12:

    titulus facinori speciosus praeferebatur,

    id. 7, 5, 20. —
    E.
    The title of a book (post-Aug.; cf.

    index): M. Tullius in ipsis librorum quos hac de re primum scripserat titulis,

    Quint. 2, 14, 4:

    materiam (libri) ex titulo cognosces,

    Plin. Ep. 5, 15, 3:

    cui vix voluminum suorum frontes maxime placent titulique,

    Sen. Tranq. 9, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > titulus

См. также в других словарях:

  • Розини Карло — (Rosini) итальянский ученый (1748 1836); много сделал для раскопок Геркуланума и изобрел способ читать обугленные папирусы, результатом чего были труды: Herculanensium voluminum quae supersunt (1793) и Dissertatio isagogica ad Herculanensium… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Розини, Карло — (Rosini) итальянский ученый (1748 1836); много сделал для раскопок Геркуланума и изобрел способ читать обугленные папирусы, результатом чего были труды: Herculanensium voluminum quae supersunt (1793) и Dissertatio isagogica ad Herculanensium… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • ФИЛОДЕМ —          из Гадары (ок. 110 40 до н. э.), др. греч. философэпикуреец, популяризатор и систематизатор эпикуреизма. Папирусы, найденные в Геркулануме, сохранили обширные фрагменты из его соч., позволяющие восстановить плохо известные нам учения… …   Философская энциклопедия

  • Розини, Карло — Карло Розини (итал. Carlo Rosini) итальянский учёный (1748 1836); много сделал для раскопок Геркуланума и изобрёл способ читать обугленные папирусы, результатом чего были труды: «Herculanensium voluminum quae supersunt» (1793) и «Dissertatio …   Википедия

  • Карло Розини — (итал. Carlo Rosini) итальянский учёный (1748 1836); много сделал для раскопок Геркуланума и изобрёл способ читать обугленные папирусы, результатом чего были труды: «Herculanensium voluminum quae supersunt» (1793) и «Dissertatio isagogica ad… …   Википедия

  • Розини К. — Карло Розини (итал. Carlo Rosini) итальянский учёный (1748 1836); много сделал для раскопок Геркуланума и изобрёл способ читать обугленные папирусы, результатом чего были труды: «Herculanensium voluminum quae supersunt» (1793) и «Dissertatio… …   Википедия

  • Розини Карло — Карло Розини (итал. Carlo Rosini) итальянский учёный (1748 1836); много сделал для раскопок Геркуланума и изобрёл способ читать обугленные папирусы, результатом чего были труды: «Herculanensium voluminum quae supersunt» (1793) и «Dissertatio… …   Википедия

  • ФИЛОДЕМ —     ФИЛОДЕМ (Φιλόοημος) из Гадары (100/110 35/40 до н. э.), греч. философ, поэт, последователь Эпикура. Родился в Гадаре на берегу Галилейского моря, изучал философию в Афинах под руководством Зенона Сидонского, после смерти которого возглавил… …   Античная философия

  • Dan I of Denmark — Dan I was the progenitor of the Danish royal house according to Saxo Grammaticus s Gesta Danorum. He held the lordship along with his brother Angul, the progenitor of the English. Dan igitur et Angul, a quibus Danorum coepit origo, patre Humblo… …   Wikipedia

  • Konrad Eubel — or Conradus Eubel (1842 1923) was a German Franciscan historian. He is known for his reference work, the Hierarchia Catholica Medii Aevi, on medieval popes, cardinals and bishops. It appeared in three volumes, beginning in 1898. It covers the… …   Wikipedia

  • Analecta Cisterciensia — Ausgabe aus dem Jahr 1953, anlässlich des 800. Todestages von Bernhard von Clairvaux Die Analecta Cisterciensia (Abkürzung ACi) sind das offizielle wissenschaftliche Organ des Zisterzienserordens. Die Zeitschrift erscheint seit 1945, anfangs… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»